Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2015

Η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου

Εικόνα
Την ομιλία αυτή την βρίσκουμε στην περικοπή του κατά Ματθαίου Ευαγγελίου, κεφ. κβ΄ 2-14, που αναφέρεται στην ίδια παραβολή. Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο να πιστεύει σ’ Εκείνον, περισσότερο απ’ οποιονδήποτε η οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο να ελπίζει σ’ Εκείνον, περισσότερο απ’ οποιονδήποτε ή ο,τιδήποτε άλλο στον κόσμο. Ο Θεός ζητάει όμως και κάτι παραπάνω: θέλει ο άνθρωπος να προσκολληθεί με αγάπη μόνο σ’ Εκείνον. Και τότε, με την αγάπη που θ’ ακτινοβολεί από μέσα του, θα γίνει ένα και με την κτίση του Θεού. Αυτή είναι η ένωση του ανθρώπου με το Θεό. Αυτή είναι η μνηστεία της ψυχής με το Χριστό. Κάθε άλλη ένωση είναι μοιχεία και πορνεία. Μόνο τέτοια στενή ένωση της ψυχής με το Χριστό, που σ’ εμάς απεικονίζεται πιο καθαρά με τον επίγειο γάμο, μπορεί να κάνει την ψυχή πλούσια και καρποφόρα. Όλες οι άλλες σχέσεις που μπορεί να συνάψει η ψυχή είναι αγκάθια και ζιζάνια, που είναι γυμνά και άγονα από κάθε αγαθό. Αν αυτό δεν το γνωρίζουν και δεν μπορούν να το γν

ΑΝ ΗΞΕΡΑΝ ΤΙ ΤΡΑΠΕΖΙ ΕΙΝΑΙ!

Εικόνα
«Ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεταί μου του δείπνου» (Λουκ. 14, 24) Ποιο το τραπέζι Τραπέζι με εκλεκτά εδέσματα μπροστά μας. Ό,τι εκλεκτό, εύγευστο και ορεκτικό βρίσκεται πάνω στο τραπέζι. -Μα, θα πείτε, διανύουμε περίοδο νηστείας. Για ορεκτικά και εύγευστα μας μιλάτε; Ο διάβολος εντείνει την επιθυμία μας και μας σπρώχνει να καταλύσουμε τη νηστεία και να φάμε! Στ’ αλήθεια, πόσοι άραγε τηρούν τη νηστεία των Χριστουγέννων; Φαντάζομαι, λίγοι. Οι περισσότεροι, άλλοι από απιστία, άλλοι από ολιγοπιστία, άλλοι από αδιαφορία, άλλοι από άγνοια, άλλοι με πρόφαση κάποια αρρώστια, άλλοι από πραγματική αρρώστια, άλλοι από αρρωστοφοβία, έχουν κάνει πέρα τη νηστεία και καταβροχθίζουν ασύστολα και αδιάκριτα κάθε λογής φαγητό. Οι προφάσεις πολλές. Όταν πρόκειται να παραβούμε το θέλημα του Θεού, μύριες προφάσεις βρίσκουμε. Υπάρχουν βέβαια και οι λίγοι που νηστεύουν και τη νηστεία των Χριστουγέννων, και περιμένουν τα Χριστούγεννα για να στρώσουν λαμπρό τραπέζι με εκλεκτά φαγητά.

«ΕΠΤΩΧΕΥΣΕ» (Φέτος, ποὺ ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σὲ τόσο δύσκολη οἰκονομικὴ συγκυρία, ἔχουμε τὰ ἐχέγγυα νὰ γιορτάσουμε τὰ πιὸ κοντινὰ στὸ ἀληθινὸ νόημά τους Χριστούγεννα).

«ΕΠΤΩΧΕΥΣΕ» τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ. 2123, 15.12.15 Ἠλ. στοιχειοθ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ» .             Μέσα σὲ λίγες λέξεις ὁ ἀπόστολος Παῦλος περικλείει ὅλο τὸ ἀνεξιχνίαστο μυστήριο τῆς ἄμετρης συγκαταβάσεως καὶ ἀπερινόητης κενώσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἑορτάζουμε τὶς ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων. «Δι᾽ ἡμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν», γράφει (Β´ Κορ. η´ 9). Γιὰ μᾶς ἐπτώχευσε ὁ Θεός, ἐνῶ ἦταν πλούσιος. .           Ἀνέκφραστο, ἀκατάληπτο μυστήριο ἡ θεία ἐνανθρώπηση. Ἡ κένωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἡ «μείωσή» Του, ἡ ταπείνωσή Του, ἡ πτώχευσή Του εἶναι ἄπειρη, ἀβυσσαλέα, ἐντελῶς ἀκατάληπτη στὸν ἀνθρώπινο νοῦ, καθ᾽ ὅσον μάλιστα καὶ ὁ πλοῦτος, ἡ δόξα τῆς Θεότητος, τὸ ἀπαστράπτον μεγαλεῖo μέσα στὸ ὁποῖο βρίσκεται ὁ Θεός, πάλι ἐντελῶς ἀνέκφραστα, ἀκατάληπτα καὶ ἀπερινόητα εἶναι στὸν φτωχό, ἀδύναμο ἄνθρωπο. .            Ἐπτώχευσε λοιπὸν ὁ πλούσιoς Θεός! Κι αὐτὴ Του τὴν πτωχεία τὴν εἴδαμε οἱ ἄνθρωποι σὲ ὅλη τὴν ἐπὶ γῆς ζωή Του, ἀπὸ αὐτὴ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς θείας Του ἐνανθρωπήσεω

Οι Προπάτορες του Κυρίου

Δύο Κυριακές προ των Χριστουγέννων, η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, μάς καλεί σήμερα να τιμήσουμε την μνήμη όλων των κατά σάρκα προγόνων και προπατόρων του Κυρίου, ανδρών και γυναικών, τα ονόματα των οποίων θα ακούσουμε αναλυτικά στην Ευαγγελική περικοπή της ερχόμενης Κυριακής, προ της Γεννήσεως του Χριστού. Πρόκειται για ανθρώπους που, ενώ έζησαν στην προ Χριστού μακραίωνη περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης, στον κόσμο του νόμου και όχι της χάριτος, είχαν προσανατολισμένη την ζωή τους στην προοπτική της ελεύσεως του Σωτήρα, βιώνοντας, με τον τρόπο αυτό, ζωή εν Χριστώ, προ Χριστού. Πρόκειται για ανθρώπους που βίωσαν την προσωπική τους δικαίωση και την επιβεβαίωση της πίστης τους με την Γέννηση, την Σταύρωση και την εκ νεκρών Ανάσταση του αναγγελμένου από τον Θεό Σωτήρα, που είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Οι άνθρωποι αυτοί δεν υπήρξαν απλά στην ιστορία, όπως τα αναρίθμητα πλήθη των ανθρώπων που πέρασαν απ’ αυτή τη γη. Το πέρασμά τους έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένο στην ιστορία και στην μνήμη της

Γαμήλια γιορτή (Λουκ. ιδ΄16-24) Anthony Bloom

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Πόσο συχνὰ ἔχουμε ἀκούσει τὴν σημερινὴ παραβολὴ γιὰ κείνους ποὺ κλήθηκαν στὴ Γαμήλια Γιορτὴ τοῦ Βασιλιᾶ, καὶ ἀρνήθηκαν νὰ πᾶνε. Ὁ ἕνας εἶχε ἀποκτήσει ἕνα κομμάτι γῆς· νόμιζε ὅτι τοῦ ἀνῆκε· στὴν πραγματικότητα ἦταν τόσο δεμένος ποὺ δὲν μποροῦσε ν’ ἀποδεσμευτεῖ ἀπ’ αὐτὴν· ἦταν φυλακισμένος σ’ αὐτὸ ποὺ νόμιζε ὅτι τοῦ ἀνῆκε. Καὶ τὸ ἴδιο συμβαίνει μὲ ὅ,τι νομίζουμε ὅτι κατέχουμε· μᾶς ἀρκεῖ νὰ κρατᾶμε στὰ χέρια μας τὸ πιὸ ἀσήμαντο πράγμα – καὶ αὐτὸ τὸ χέρι γίνεται ξένο πρὸς ἐμᾶς· δὲν μποροῦμε πλέον νὰ τὸ χρησιμοποιήσουμε, δὲν μποροῦμε νὰ χρησιμοποιήσουμε τὸ μπράτσο μας, ὅλο τὸ σῶμα μας ἐξαρτᾶται ἀπὸ αὐτὸ ποὺ κατέχουμε ἤ φανταζόμαστε ὅτι κατέχουμε: εἴμαστε δέσμιοί του. Ἄλλοι ἄνθρωποι ἀρνήθηκαν νὰ ἔλθουν ἐπειδὴ εἶχαν ἀγοράσει πέντε ζευγάρια βόδια: ἔπρεπε νὰ τὰ δοκιμάσουν, ἔπρεπε νὰ τελειώσουν μιὰ ἐργασία, εἶχαν ὅπως νόμιζαν μιὰν ἀποστολὴ στὴ ζωή τους, γιὰ τοῦτο τὸν λόγο δὲν εἶχαν χρόνο γιὰ ὁτιδήποτε πέρα ἀπ’ ὅ,τι ἀποτελοῦσε τὴν πρ

Το Άθλημα της Πίστεως-(Κυριακή των Προπατόρων)

Το Άθλημα της Πίστεως (Κυριακή των Προπατόρων) γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή  Στο απολυτίκιο της εορτής των Αγίων Προπατόρων αναφέρεται ότι «εν πίστει τους Προπάτορας εδικαίωσας, την εξ Εθνών διαυτών προμνηστευσάμενος Εκκλησίαν». Πόσο βαθειά νοήματα έχουν αυτά τα λόγια, αν τα προσέξετε! Εδικαιώθησαν οι Προπάτορες, που αποτελούν το θεμέλιο της Εκκλησίας, και που φανερώνουν την αφορμή της σχέσεως του Θεού μετά των ανθρώπων πρακτικά. Και ποίοι ήσαν οι Προπάτορες; Άνθρωποι φυσικά, εθνικοί. Όπως και όλοι οι άνθρωποι, εθνικοί ήσαν τότε. Μετά την πτώσι, ο άνθρωπος τα έχασε και ακολουθούσε τον ιδικό του δρόμο. Και ο Θεός εξέλεξε από το σύνολο των ανθρώπων μερικούς, τους οποίους εκάλεσε να τον πιστεύσουν και να τον ακολουθήσουν. Και επείσθησαν. Δια της πίστεως απεδέχθησαν την κλήσι αυτή του Θεού και έγιναν φίλοι Του, ούτως ώστε, όταν ο Θεός απεκαλύφθη, να λέγεται «εγώ ειμί ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ». Με την πίστι την οποία απεδέχθησαν και ακολούθησαν τον Θεό, έφθασαν σε τέτ

Η ΖΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ «ΑΚΙΝΗΣΙΑΣ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΤΗΣ «ΚΙΝΗΣΗΣ» ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Εικόνα
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου ,  ἀπό τήν ἱστοσελίδα floga.gr , ἐπάνω στό χωρίο τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, κεφάλαιο 13ο, στίχοι 10 ἔως 17, στά πλαίσια τῆς ἑρμηνείας πού ἔγινε στό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 5-12-2004 . Θά ἔλεγε κάποιος πώς ἀκούσαμε ἕνα ἀκόμη θαῦμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἐπειδή τό θαῦμα ἀκριβῶς κινεῖται στόν χῶρο τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ μυστηρίου τῆς ἀγάπης Του, παρόλο πού φαινομενικά δηλώνει τί γίνεται, μέσα σέ αὐτό τό θαῦμα κρύβεται μιά ὁλόκληρη διεργασία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί τῆς καρδιακῆς ἀνταποκρίσεως τοῦ ἀνθρώπου σέ αὐτό τό θαῦμα πού κάνει. Αὐτή ἡ περικοπή πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο, τόσο ἁπλά κατανοητή, προσδιορίζει, στά ἐσωτερικά της πολύ μυστικά μεγέθη, πολύ βαθιές καρδιακές διεργασίες πού εἶναι ἀνοιχτές καί γιά μᾶς, φυσικά, γιά τή λειτουργία τοῦ δρόμου τοῦ θαύματος μέσα ἀπό ἄλλες διαδικασίες, πέρα ἀπό τόν τρόπο πού ἐμεῖς τό καταλαβαίνουμε σάν ἔκτακτο γεγονός, μέσα ἀπό τό ὁποῖο γίνεται κάτι ξαφνικά ἐπάνω μα