Ως τον Άσωτον Οικτίρμον ...( Κυριακή του Ασώτου )

Να σας φάει όλους ο Παράδεισος !
 ( Γέροντας Κλεόπα Ήλιε ) 



Αν έμενε μοναχός ο Άσωτος , δίχως τους άλλους ήρωες τους περιφρονημένους ,
Θα ήτανε λέει ικανός ,  μόνος την άσωστη αγάπη ,
να την προσφέρει ανόθευτη σε όσους πεφορτισμένους ,
θα ακούγανε τον βίο του και την επιστροφή ,
στο Σπίτι το Ουρανόσκεπο και τα φιλιά τα αμέτρητα που σβήσαν την ντροπή …
Αν έμενε μόνος ο Άσωτος και όλα τα άλλα χάνονταν μέσα απ το Ευαγγέλιο ,
Θα ήτανε λέει δυνατό , μήνυμα  Ουρανόφερτο  να λάβουν λυτρωμού  ,
να εννοήσουν την χαρά , της Θείας μετανοίας…
Και να αγαπήσουν  Κύριον εξ όλης της Καρδίας …
( ν. σκ.)



Μα έδωσε έτσι ο Κύριος που τους γνωρίσαμε όλους εκείνους , που άνθρωπο  δεν  έχουν, τους αγνοημένους  για τους ισχυρούς του  κόσμου ,  μα δικούς Του εκλεκτούς Άγιους ήρωες της Νέας Του Διαθήκης   …
Τον Άγιο Άσωτο και τον Όσιο Τελώνη …
Τον κάθε ελάχιστο των αδερφών Του …
Τις Γυναίκες για τις οποίες ποτέ δεν θα σβηστεί από το χώμα , εκείνο το ότι πολύν ηγάπησαν …..
Του πόνου όλα τα πρόσωπα τα κουρσεμένα  , τα ταπεινά , των κυναρίων φίλια , με την μεγάλη πίστη  που τελικά τους γλίτωσε …
Των Αποστόλων τις ψυχές τις φοβισμένες που αντρίεψε  ο Παράκλητος , που σαν τον Πρωτομάρτυρα έπειτα όλους  τους  μιμητές Εκείνου έστρεψε   στον Ουρανό να Του ζητούν   χάρη ανήκουστη ,  να μην στήσει στους δήμιους  το βάρος για τον μαρτυρικό χαμό τους …
Θεριστές , άλας της γης , διάκονοι , των πάντων δούλοι …




Για όλους εκείνους μάθαμε το τέλος , την αιώνια αρχή της αλήθειας …
Μα για τον αδερφό του Ασώτου λίγοι μιλήσανε  … 
Η ιστορία τέλεψε εκεί που ο Πατέρας τον κοίταξε βαθιά με μάτια πονεμένα …
Δεν μάθαμε τι έγινε έπειτα … 
Έφυγε μακριά και κείνος παίρνοντας το δικό του μερίδιο …
Και ένιωσε μόλις επέστρεψε  και αυτός  κάποτε  ρακένδυτος ξυπόλυτος και λυπημένος, πώς ήταν τότε , που  έλεος δεν έδειξε στο αναστημένο αδέρφι του …
Και πνίγηκε μες τα φιλιά Εκείνου που τότε πίκρανε και κείνου του πρώτα χαμένου  που τότες  ξέγραψε από  αίμα του …
Για τον αδερφό του Ασώτου λίγοι μίλησαν…
Και αυτοί που κάτι είπαν τον έστειλαν στον Άδη με άλλους σκληρούς και αμετάνιωτους…
Φαντασίας γεννήματα όλα αυτά που  γράφτηκαν πιο πάνω …

Της Προσευχής ανάθρεμμα  αυτό που ακολουθεί …
Ο μεγάλος αδερφός έκλαψε στην αγκαλιά του Πατέρα μόλις άκουσε τα σπαρακτικά εκείνα λόγια :   Νεκρός ην και ανέζησε,  Απολωλώς ην και ευρέθη…
Ήρθε και κείνος ο ταλαίπωρος  εις εαυτόν και φώναξε δυνατά το ήμαρτον …
Και μπήκε ύστερα και έλαμπε  στη  γιορτή …Στο πλάι του Ασώτου .
Μαζί με Χερουβείμ  τραγούδησε  σε κείνο το αξημέρωτο το  πανηγύρι …
Κράτησε σφιχτά  τον αδερφό του και μείναν πάντα μαζί στην άκλειστη την αγκαλιά του Ουρανού …
Και έμειναν εκεί  μαζί με άλλους αμέτρητους , τάγμα ξεχωριστό…
Της μετανοίας χορός αγγελικός...


( νώντας σκοπετέας)
Απόσπασμα από την εκπομπή του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως με τίτλο :
Ως τον Άσωτον ….Οικτίρμον !

Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/s