EK TOY AMBΩΝΟΣ

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί. Με την παρούσα εργασία θα προσπαθήσουμε να αναφερθούμε σε όσα αφορούν την ιστορία του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού (ως σύμβολο πίστης και ως ιερό αντικείμενο) και την καθιέρωση των εκκλησιαστικών εορτών, που σχετίζονται με την τιμή και την προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού. 1.       Ας αναφερθούμε σε μερικές προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, που προτυπώνουν και προφητεύουν για τον Τίμιο Σταυρό. ·          Όταν οι Ισραηλίτες επρόκειτο να διασχίσουν την Ερυθρά θάλασσα, ο Μωυσής με την ράβδο του Σταυροειδώς την εκτύπησε και διαχωρίστηκε στα δύο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι Ισραηλίτες χωρίς καν να βρέξουν τα πόδια τους διήλθαν και μετά την διέλευση τους με τον ίδιο τρόπο εκτύπησε την Ερυθρά θάλασσα, για να συγκλίνουν τα δύο τμήματα. Η εκκλησία μας ενθυμούμενη το γεγονός συνέταξε έναν υπέροχο ύμνο, ο οποίος διηγείται την ιστορία:  «Σταυρόν χαράξας Μωσής επ’ επευθείας ράβδω την Ερυθράν διέτεμεν τω Ισραήλ πεζεύσαντι τη δε επιστερπτικώς Φαραώ τοις άρμασι κρο

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ Πρωτ. Γεώργίου Δ. Μεταλληνοῦ Τὴν Α’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ἡ Ἐκκλησία μας πανηγυρίζει τὸν θρίαμβό της. Ἡ Ὀρθοδοξία γιορτάζει τῇ Νίκῃ της. Ζῶντες καὶ Τεθνεῶτες, θριαμβεύουσα καὶ Στρατευομένη Ἐκκλησία, ὅλο τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πνευματικὰ ἑορτάζει. Ἡ Νίκη αὐτὴ περιγράφεται στό «Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας», ποὺ διαβάζεται κατὰ τὴν Λιτανεία τῶν Ἁγίων Εἰκόνων. Ἐκεῖ φαίνεται, ποία εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Δέν πρόκειται γιά μιά Ἰδεολογία, γιά κάποιο «Κοινωνικὸ Σύστημα» ἢ Φιλοσοφίᾳ, γιά κάποια ἐγκόσμια Πολιτική, ποὺ ἐπεκράτησε καὶ θριαμβολογεῖ γιά τή συντριβή τῶν ἀντιπάλων της. Ὄχι! Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ νέος τρόπος ζωῆς καὶ ὑπάρξεως, ἡ Χριστοζωή, ποὺ εἰσήχθη στήν ἱστορία μὲ τήν Σάρκωση τοῦ Αἰωνίου Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἂν λοιπὸν μακαρίζονται σήμερα οἱ Ἅγιοι καὶ Πιστοὶ ὅλων τῶν αἰώνων, εἶναι γιατὶ μᾶς διέσωσαν τὴν ἐν Χριστῷ ὑπαρκτικὴ Ἀλήθεια. Τόν τρόπο ζωῆς, δηλαδή, ποὺ μόνος ὁδηγεῖ στή θέωση, στή σωτηρία. Καὶ ἂν ἀναθεματίζονται σήμερα ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ καὶ νοθευτὲς τῆς θε

1. Την περασμένη Κυριακή η Εκκλησία εμνημόνευε την απερίγραπτη φιλανθρωπία του Θεού προς εμάς που παρουσιάζεται με την παραβολή του σεσωσμένου ασώτου. Την σημερινή Κυριακή διδάσκει περί της μελλούσης φρικωδεστάτης κρίσεως του Θεού, χρησιμοποιώντας μια καλή τάξι και ακολουθώντας τις προφητικές φωνές· διότι, λέγει, «θα σου ψάλω, Κύριε, έλεος και κρίσι», και «μια φορά ελάλησε ο Θεός και άκουσα τα δυο αυτά, ότι το κράτος είναι του Θεού και ιδικό σου, Κύριε, το έλεος, διότι εσύ θ' αποδώσης στον καθένα κατά τα έργα του». 2. Το έλεος λοιπόν και η μακροθυμία προηγείται της θείας κρίσεως. Πραγματικά ο Θεός, έχοντας και περιέχοντας κατ' εξοχήν όλες τις αρετές, και όντας συγχρόνως δίκαιος και ελεήμων, επειδή το έλεος δεν συμβαδίζει με την κρίσι, σύμφωνα με το γραμμένο, «να μη ευσπλαγχνισθής πτωχό κατά την κρίσι», ευλόγως ο Θεός κατένειμε το καθένα στον καιρό του· τον παρόντα καιρό τον ώρισε για την μακροθυμία, τον μέλλοντα για την ανταπόδοσι. Γι' αυτό τα τελούμενα στην Εκκλησία η θεί